مطالعه مورفومتری و ایمنوسیتوشیمیایی کیفیت و بلوغ اووسیت های موش های کوچک آزمایشگاهی دیابتی متعاقب تجویز آلوئه ورا

پیش زمینه و هدف: دیابت ملیتوس یک بیماری متابولیک است که موجب افزایش قند خون می شود. در زنان مبتلا به دیابت خطر ناهنجاری های مادرزادی و سقط زودرس بیشتر است. در مدل دیابت نوع 1 اختلال رشد فولیکول ها، کاهش بلوغ و کیفیت تخمک مشاهده شده است. آلوئه ورا گیاهی است که خاصیت آنتی دیابتی دارد. هدف از مطالعه حاضر تأثیر ژل آلوئه ورا بر روند بلوغ تخمک های استحصال شده از موش کوچک آزمایشگاهی دیابتی می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه 25 سر موش کوچک آزمایشگاهی به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه شاهد (نرمال سالین)، گروه آلوئه ورا (mg/kg/day 350، گاواژ)، دیابتی، دیابتی دریافت کننده آلوئه ورا(mg/kg/day 350، گاواژ)، دیابتی دریافت کننده انسولین (mg/kg/day 1، داخل صفاقی). مدل دیابتی با دریافت mg/kg 190 استرپتوزوتوسین ایجاد شد. پس از سه هفته تمام حیوانات سوپراووله شده و تخمک های آزادشده از اویداکت جمع آوری و ازنظر کیفیت بلوغ هسته و بازآرایی فضایی میتوکندری بررسی شدند. یافته ها: دیابت موجب افزایش معنی دار ناهنجاری های دوک میوز، آرایش کروموزوم ها بر روی آن و تغییر در بازآرایی فضایی میتوکندری ها در سیتوپلاسم گردید (p˂0.05). تجویز آلوئه ورا و انسولین توانست تا حدی از این افزایش جلوگیری کند (p˂0.05). به علاوه نرخ بلوغ می وزی نیز در گروه دیابتی کمتر بود و آلوئه ورا و انسولین تا حدی از این کاهش ممانعت کردند (p˂0.05). بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که دیابت روند بلوغ تخمک را دچار آسیب کرده و با کاهش نرخ بلوغ و کیفیت تخمک می تواند موجب ناباروری یا کاهش باروری گردد.